Mapa drogowa dla chińskiej energetyki została opracowana wspólnie przez Chińską Narodową Komisję Rozwoju i Instytut Badań nad Energią Komisji Reform (NDRC ERI) przy wsparciu technicznym IEA zakłada, że corocznie w Chinach będzie przybywać 15 GW mocy zainstalowanej w wietrze, co pozwoli na zwiększenie udziału tego źródła energii z 1,3% obecnie do 5% w 2020 roku. Plan przewiduje dla energetyki wiatrowej do 15% całości mocy zainstalowanej w 2030 r. i 26% do 2050 roku.
Chińskie zapotrzebowanie energetyczne rośnie wraz z rozwojem gospodarki, a wzrost zapotrzebowania na energię elektryczną według prognoz podwoi się do 2020 roku niemal dwukrotnie do poziomu 8 tys. TWh. W 2030 roku ma to już być 10 tys. TWh, a w 2050 roku – 13 tys. TWh.
Węgiel jest głównym paliwem używanym w chińskiej energetyce, a - wynika z założeń mapy drogowej - przejście do energetyki wiatrowej przyczyni się do zmniejszenia zanieczyszczenia unikając spalanie 130 milionów ton ekwiwalentu węgla (Mtce) w 2020, 260 Mtce w 2030 i 660 Mtce w roku 2050. Spowodowac to ma także to zmniejszenie emisji dwutlenku siarki w 2020 r. o 1,1 megaton (MT) oraz w 2050 r. o 5,6 MT.
Mapa drogowa zakłada także rozwój morskiej energetyki wiatrowej. Podczas gdy na lądzie uzyskanie 1 KWh ma kosztować nie więcej niż 7,5 tys. jenów, a koszty w następnych latach mają spadać nieznacznie, to już dla turbin offshore koszty technologii maja spać z 14 tys. jenów za 1 KWh w 2020 roku do 10 tys. jenów za 1 KWh w 2050 roku.
W Chinach stosunek nowych instalacji w porównaniu do średniej światowej wzrósł z poziomu poniżej 10% w 2006 do 49% w 2010 roku.